Początki  Uniwersytetu  Trzeciego  Wieku w Szamotułach

Wszyscy widzimy jak życie bardzo szybko mija i każdy z nas poddany jest upływowi czasu. Jednak dzięki rozwojowi techniki, odkryciom naukowym i postępowi medycyny ludzie żyją coraz dłużej. Zmieniająca się rzeczywistość i warunki społeczno-ekonomiczne powodują, że osoby po przejściu na emeryturę czują się trochę zagubione i zapomniane. Nie nadążają za postępem, a nawet bardzo często się go boją, np. obsługi komputera. Same skazują się na samotność i izolację. Czy w tym „dziwnym świecie” jest miejsce dla osób starszych?

Aby wyjść naprzeciw tym „zgubionym w tłumie”, pojawiła się idea edukacji osób starszych, włączenia ich do systemu kształcenia ustawicznego i propagowania aktywności społecznej. Takie cele od wielu lat z powodzeniem realizują uniwersytety trzeciego wieku, które powstały najpierw w Europie Zachodniej, np. pierwszy w Tuluzie we Francji, a później w innych krajach.

Inicjatywa powołania instytucji edukacyjnej zrodziła się również w Stowarzyszeniu Wychowanków Gimnazjum i Liceum im. ks. Piotra Skargi w Szamotułach.

Na nadzwyczajnym posiedzeniu Stowarzyszenia w dniu 5 października 2007 r. podjęto uchwałę o utworzeniu Uniwersytetu Trzeciego Wieku w Szamotułach z siedzibą w budynku gimnazjum i liceum. Proces tworzenia UTW nie należał do łatwych i wymagał samozaparcia i zaangażowania wielu członków. Borykaliśmy się z wieloma trudnościami, tym bardziej, że nie mieliśmy żadnego doświadczenia w tym zakresie. Dzięki naszej determinacji i nawiązaniu współpracy z podobnymi placówkami w sąsiednich powiatach, np. w Poznaniu, Międzychodzie , Wolsztynie, korzystaliśmy z ich wskazówek, uwag i przenosiliśmy je na nasz grunt, jednocześnie wprowadzaliśmy własne pomysły i samodzielnie próbowaliśmy rozwiązywać problemy i wątpliwości.

W związku z podjętą uchwałą o utworzeniu UTW konieczne stało się uzupełnienie Statutu Stowarzyszenia i wprowadzenie pewnych zmian. Te zmiany dotyczyły rozdziału II, paragrafu 8, dodano punkt 4 o następującym brzmieniu: „Stowarzyszenie prowadzi działalność gospodarczą, wydawniczą i edukacyjną”.

W dniu 20 listopada 2007 r. powołano Honorowego Rektora UTW w osobie prof. dr. hab. Zbigniewa Jasiewicza, znanego etnografa z UAM.

Powołano również Honorowy Senat i Radę Programową. Do senatu weszli pracownicy naukowi uczelni poznańskich, głównie wychowankowie szamotulskiego liceum, oraz władze miejscowe. Radzie Programowej przewodniczył prof. dr. hab.Stanisław Proszyk . Wkrótce Rada przedstawiła wytyczne do działalności uniwersytetu oraz harmonogram zajęć słuchaczy.
Uroczysta inauguracja I roku akademickiego UTW odbyła się w dniu 5 lutego 2008 r. w auli Zespołu Szkół nr 3 z udziałem : Honorowego Rektora prof. Jasiewicza, członków Honorowego Senatu, Rady Programowej, honorowych patronów – rektorów UAM i Uniwersytetu Przyrodniczego, przedstawicieli władz miejscowych i szamotulskiego duchowieństwa, ale przede wszystkim z udziałem 180 przyszłych studentów, którzy złożyli ślubowanie i otrzymali indeksy. I semestr 2008 r. był jednocześnie pierwszym rokiem akademickim naszej uczelni. Tak więc powstanie nowej instytucji stało się faktem dokonanym .

W 2018 r. mineło 10-lecia istnienia UTW, który wrósł w krajobraz Szamotuł i stał się placówką niezbędną. Powstanie UTW to był prawdziwy „strzał w dziesiątkę”. Wbrew sceptykom, którzy nie wierzyli w nasze powodzenie, „uczelnia” doskonale się rozwijała i rozwija, skupia ludzi ciekawych wiedzy oraz świata, osoby w wieku, jak się mówi, 50+. Żadni to staruszkowie. To młodzi duchem emeryci, z nadmiarem wolnego czasu, głodem wiedzy i często z deficytem kontaktów międzyludzkich. Nie chcą pozostać w odosobnieniu, chcą wyjść do ludzi, podążać za postępem i zwyczajnie znaleźć nowych przyjaciół. To jakby nowy sposób na życie.

Szczególnym przedmiotem naszej uwagi była permanentna edukacja starszego pokolenia, dlatego co tydzień organizowane są plenarne wykłady z różnych dziedzin nauki. W każdym roku akademickim, od października do końca czerwca, słuchacze uczestniczą w przynajmniej 30 prelekcjach z różnych dyscyplin nauki. Wybierane są ciekawe wykłady i ciekawi wykładowcy. Są to pracownicy naukowi poznańskich uczelni, często są to również wychowankowie szamotulskiego liceum. Wykłady te cieszą się największą frekwencją, powodzeniem oraz uznaniem. Ciekawie, a nieraz dowcipnie, przestawiany problem wzbudza zainteresowanie, poszerza horyzonty myślowe, uzupełnia i aktualizuje naszą wiedzę, a jednocześnie pozwala przyjemnie spędzać czas, wcielając w życie w życie maksymę Sokratesa: „ Uczniem pozostanę przez całe życie”. Wykorzystanie przez prowadzących wykłady: slajdów, przezroczy, zdjęć i ciekawych eksponatów ułatwia percepcję umysłową i na dłużej pozostaje w pamięci.

Dużą popularnością cieszą się również tzw. seminaria wyjazdowe, powszechnie nazywane wyprawami turystycznymi: jedno i wielodniowe w kraju i za granicę. Pozostawiają niezapomniane wrażenia, a z drugiej strony pozwalają się lepiej poznać. Częste wyjazdy do teatrów, opery, a zwłaszcza do Filharmonii Poznańskiej, wzbogacają nasze doznania artystyczne.

We współczesnym świecie łatwo można nawiązać kontakty międzynarodowe, jednak barierę stanowi nieznajomość języka obcego. W tym celu organizowane są lektoraty: z j. angielskiego, niemieckiego, francuskiego itp. I choć „III wiek” nie sprzyja uczeniu się słówek i przyswajaniu regułek, to jednak jak na prawdziwych studentów przystało z uporem i wytrwałością ćwiczymy elementarną konwersację.

Aby utrzymać dobrą kondycję i dobre samopoczucie, wcielamy w życie pozornie banalne hasło „ ruch to zdrowie”. Nauka pływania na basenie, rehabilitacja w wodzie i na sali gimnastycznej, fizjoterapia narządów ruchu wzmacniają nasze mięśnie i łagodzą ból stawów. „Spacery z kijkami”, tzw. Nordic Walking, entuzjastycznie przyjęty przez panie nie budzi już dzisiaj sensacji; to nie luksus, ale konieczność życiowa, ułatwiająca pokonywanie codziennych trudności.

Obsługa komputera i „surfowanie” w Internecie umożliwia korzystanie z nowoczesnej technologii informacyjnej, ułatwia nawiązanie kontaktów, nie tylko krajowych , ale i międzynarodowych. W zależności od zainteresowań studentów prowadzone są jeszcze inne zajęcia: np. malarstwo, florystyka, wyroby artystyczne itp. Wszystkich, którzy chcieliby więcej wiedzieć o działalności naszego uniwersytetu, odsyłam do czasopisma „Z Grodu Halszki” nr 10 z 2011 r. , gdzie znacznie szerzej opisałam i scharakteryzowałam poszczególne sekcje.

Idea powołania UTW sprawdziła się i nadal się sprawdza , o czym świadczy fakt, że każdego roku przybywają nowi kandydaci i powiększają grono słuchaczy.